لک و پیس ( لکه های سفید ) روی پوست صورت و درمان خانگی آنها
لوپوس اریتماتوزیس سیستمیک، شایعترین نوع بیماری لوپوس است. بیماری خود ایمنی که در آن سلول‌های سیستم ایمنی اشتباهاً به بافت‌های خود حمله می‌کند و منجر به بروز التهاب و آسیب بافتی در ارگان‌های درگیر می‌شود. این بیماری می‌تواند بر روی مفاصل، پوست، مغز، ریه‌ها، کلیه‌ها و رگ‌های خونی تأثیر بگذارد و بیمار با علائمی مانند مفصل درد، حساسیت و راش های پوستی و مشکلات مربوط به ارگان های داخلی رو به رو شود.
فردی که در خانواده او سابقه ابتلا به لوپوس وجود نداشته است؛ اما بیماری های خود ایمنی دیگر در خانواده او وجود داشته، هم ممکن است مبتلا شود.
این عارضه مسری نیست و از راه جنسی یا هر راه دیگری از فردی به فرد دیگر منتقل نمی شود.
افرادی که لوپوس ندارند، هم ممکن است این آنتی بادی را داشته باشند.
بیماری لوپوس باعث کندی عملکرد دستگاه گوارشی می‌شود و همین موضوع دلیلی برای تجربه مکرر اسهال، استفراغ و حالت تهوع است.
کاهش تعداد گلبول‌های سفید یا پلاکت خون نیز در لوپوس نیز رخ می‌دهد که نباید نادیده گرفته شود.
زمانی که این آنتی بادی ها در بدن فرد وجود داشته لوپوس چه بیماری است باشد، خطر لخته شدن خون، سکته و فشار خون ریوی در او بیشتر می شود.
به عنوان مثال داروی هیدروکسی کلروکین که می تواند: التهاب را کاهش دهد.
دلایل زبانه کشیدن این بیماری از فردی به فرد دیگر، متفاوت است که شامل موارد زیر می شوند: قرار گرفتن در معرض نور خورشید
بیماری لوپوس پوستی با علائم متفاوتی خود را نشان می‌دهد. در بسیاری مواقع علائم این بیماری در دو فرد مشابه نیست.
کسانی که علائم جدی‌تری دارند نظیر آسیب ارگان‌های داخلی بدن، ممکن است به همراه داروهای دیگری که سیستم ایمنی بدن را سرکوب می‌کنند، به میزان بالایی از داروهای کورتیکواستروئیدها نیاز داشته باشند.
به این حالت، پدیده رینود گفته می شود که بر اثر باریک شدن (تنگی) عروق خونی ایجاد می شود و باعث کاهش خون رسانی به انگشتان دست یا انگشتان پا می شود. زخم های دهانی نیز ممکن است ایجاد شود که امکان برگشت مکرر آنها وجود دارد. مو
مشکلات خونی و عروقی: لوپوس ممکن است منجر به مشکلات خونی نظیر کاهش تعداد گلبول‌های قرمز و افزایش خطر خونریزی یا لخته شدن خون شود. همچنین در مواردی نیز التهاب رگ‌های خونی رخ می‌دهد.